Jumper' s knee چیست؟

همان آسیب تاندون پاتلار به دنبال overuse است که سبب درد در قدام زانو می شود.
Jumper' s knee درگیری واحد تاندونی- استخوانی عضله کوادری سپس است که محل درگیری در یکی از 3 نقطه زیر می باشد.
1) محل اتصال تاندون به قطب فوقانی پاتلا
2) محل اتصال تاندون به قطب تحتانی پاتلا
3) محل اتصال تاندون به توبروزیته استخوان تیبیا
در این ضایعه، پارگی و التهاب در یکی از سه محل ذکر شده وجود دارد و بنابراین آن را معادل تاندونیت عضله کوادری سپس می گیرند.
در بالغین ورزشکار بالای 40 سال محلهای 1و 2 و در بچه ها محل 3 بیشتر درگیر می شود.

علل و شیوع:
دویدنهای مکرر، پرش و فرودآمدن، تغییر مسیر دادن می تواند سبب کشش، پارگی و آسیب تاندون پاتلار شود بنابراین افرادی که مرتباً ورزشهایی را که شامل پریدنهای مکرر است انجام می دهند مانند دوومیدانی، بسکتبال، والیبال، ژیمناستیک و به نسبت کمتر فوتبال، strain های (کشیدگی های) زیادی را روی زانویشان وارد می کنند در این حالت نیروی زیادی به سیستم اکستانسوری زانو به جهت جذب نیروها، کنترل زانو و با انقباض از نوع Eccentric در عضله کوادری سپس وارد می شود و ضایعه اغلب در این ورزشکاران دیده می شود.
انقباض eccentric (در طول بلند) عضله کوادرمی سپس در حین فرود آمدن نسبت به انقباض concentric (در طول کوتاه) عضله در حین پریدن فشار مکانیکی بیشتری روی تاندون پاتلار ایجاد می کند درنتیجه بیشتر منجر به آسیب می کند.
همچنین تمرین بیش از حد و بازی کردن روی سطوح سفت با کفش نامناسب از ریسک فاکتورها است.
همچنین اگر فرد ورزشکار اختلالات ساختمانی اندام تحتانی نظیر زانوهای کمانی (Genovarum)، زانوهای ضربدری (Genovalgum)، تغییرات زاویه Q، شلی لیگامانی، بالا یا پایین بودن غیرطبیعی کشکک، کم بودن قدرت و انعطاف عضلات کوادری سپس و خلف ران، صافی کف پاها و نابرابری طول اندامها داشته باشد احتمال ضایعه درش بیشتر است.
Jumper' s knee بر 4 درجه طبقه بندی می شود:
Stage I: وجود درد فقط بعد از فعالیت بدون ایجاد اختلال در عملکرد
Stage II: وجود درد طی و بعد از فعالیت ولی فرد قادر به انجام رضایت بخش فعالیت است
Stage III: وجود درد در طی و بعد فعالیت طوری که فعالیت را محدود می کند
Stage IV: وجود درد در طی فعالیتهای روزانه (پارگی تاندون)
تشخیص:
به جز وجود درد که ذکر شد می توان به علائمی چون التهاب و تورم، لاغری عضله کوادری سپس و محدودیت حرکتی از نوع غیرکپسولی اشاره کرد. درد با اعمال مقاومت دستی به حرکت بازشدن زانو و استرچ عضله کوادری سپس تشدید می شود در لمس محل درگیری و التهاب نیز دردناک است. در رادیوگرافی در مراحل اولیه مورد غیرطبیعی وجود ندارد اما بعد از مدتی طویل شدن قطب تحتانی پاتلار و رسوب کلسیم در تاندون را می توان دید.

درمان:
بسته به وسعت و درجه آسیب دارد. درمانهای کانسرواتیو مانند هرتاندونیت دیگری استراحت دادن منطقه آسیب دیده تا زمانی که علائم فروکش کند خیلی مهم است. در آسیب خفیف تا متوسط اصلاح فعالیت ( سطح فعالیتهایی را که موجب افزایش فشار روی کشکک می شود مانند پریدن و squat را کم کند)
• Cryotherapy (سرمادرمانی): بیمار به خصوص بعد فعالیت Icepack یا Ice message بکار ببرد.
• تقویت عضلاتی که در تحمل وزن (WB) دخالت دارند مانند عضلات کاف و خصوصاً تقویت eccentric عضله کوادری سپس کمک به بالانس نیروهای وارده به پاتلا و درنتیجه کاهش فشار وارده بر تاندون می کند.
• استرچ عضلات به خصوص عضله همسترینگ برای برداشتن فشار از روی ساختارهای قدامی زانو خیلی مهم است.
• ماساژ فریکشن.
• تعویض نوع کفش و اصلاح اختلالات ساختمانی
• پوشیدن knee support یا Jumper' s knee strap
• درمانهای دارویی ضدالتهابی.
• درمانهای فیزیوتراپی اولتراسوند و لیزر، تمرینات تحریک حس عمقی، تحمل و هماهنگی عضلات به خصوص در ورزشکاران بعد از فروکش کردن درد کاربرد دارد.

آخرین راه درمان جراحی می باشد. هدف کلی جراحی برداشتن بافت آسیب دیده از تاندون و تحریک جریان خون برای بهتر شدن التیام است. بهترین روش جلوگیری از آسیب زانو ماکزیمم افزایش قدرت و انعطاف پذیری عضلات همسترینگ و کوادری سپس است.


تهیه و تنظیم: مریم دلنواز
مسئول کمیته توانبخشی هیأت پزشکی ورزشی استان تهران

تاريخ  ارسال:دوشنبه 13 شهريور 1391 - 09:37

کد:9932-1403