علل آسيب هاي ناشی از بیش‌کاری (Overuse)/ قسمت دوم

آسیب های بافت نرم( تاندون و لیگامان )

لیگامان
لیگامان بافت كلاژنی است كه باعث اتصال استخوان به استخوان دیگر می‌شود. عملكرد اصلی آن¬ها ثبات دادن به مفاصل است، ولی عملكرد حس عمقی ( proprioception ) نیز دارند. مقاومت و استحکام لیگامان‌ها به طول لیگامان‌ها و سطح مقطع آن¬ها بستگی دارد؛ هر چه سطح مقطع بزرگ‌تر باشد قدرت و استحكام لیگامان افزایش می‌یابد و هر چه بلندتر باشد، استحکام آن كاهش می‌یابد.

بافت همبند به تدریج با نیروهای تكرار شونده تطابق می‌یابد، ولی پس از دوران كوتاهی از بی¬حركتی، سریعاً تضعیف می‌شود. لیگامان‌ها با انجام تمرینات ورزشی، سطح مقطع‌شان افزایش می‌یابد و خواص مواد درون آن نیز تغییر می‌یابد، بنابراین در واحد سطح قوی‌تر می‌شوند.
به طور طبیعی تمرین روزانه، بدون تمرین اختصاصی به قدر كافی مناسب است تا ٨٠ الی ٩٠ درصد از پتانسیل مكانیكی لیگامان‌ها را به طور مناسب حفظ نماید. ورزش‌های سیستماتیك، قدرت لیگاما‌ن‌ها را ١٠ تا ٢٠ درصد افزایش می‌دهد. بعد از چند هفته‌ بی‌حركتی، قدرت لیگامان‌ها تا یك دوم كاهش می‌یابد. اگر چه تمرینات سیستماتیك بعد از بی‌حركتی در عرض چند هفته، قدرت کششی لیگامانی را برمی‌گرداند، ولی قدرت لیگامان در محل اتصال آن به استخوان برای چند ماه ضعیف‌تر باقی می‌ماند.

آسیب‌های لیگامانی
برعكس تاندون‌ها كه هم آسیب‌های حاد و هم آسیب‌های Overuse در آنها شایع است، آسیب‌های Overuse در لیگامان‌ها نادر می‌باشد؛ اگر چه در ورزشكاران پرتاب نیزه، بیس بال، هندبال و والیبال ممكن است دیده شود. در این ورزشكاران لیگامان كپسولی قوی مفصل گلنوهومورال آسیب می‌بیند و ورزشكار مستعد دردهای شانه به علت گیر افتادن ثانویه ساختمان‌های ساب اكرومیال می‌شود.

تاندون‌ها
شامل بافت هم‌بندی می‌باشد كه عضلات را به استخوان¬ها متصل می‌کند. عملكرد اساسی آن¬ها انتقال نیرو از عضلات به استخوان‌ جهت ایجاد حركت و ثبات بخشیدن به مفاصل می‌باشد. اگر نیروی اعمال شده برتاندون‌ها از قابلیت تحمل آن¬ها بیشتر باشد (كه معمولاً در انقباضات اكسانتریك اتفاق می‌افتد) منجر به پارگی تاندون می‌گردد، به طور مثال پارگی تاندون آشیل در هنگام استارت زدن دو سرعت.

آسیب‌های تاندونی
آسیب‌های حاد در ورزشكاران ٣٠ تا ۵٠ ساله در ورزش‌های انفجاری به‌طور شایع رخ می‌دهند.
انواع آسیب‌های Overuse عبارتند از:
تاندونیت: التهاب تاندون در اثر میكروتروماهای تكرار شونده كه بیش از توانایی درونی تاندون‌ها جهت ترمیم خودشان می‌باشد و با اثر تجمعی این میكروتروما ممكن است اتصالات كلاژنی پاره گردد.
تنوسینوویت: التهاب غلاف تاندونی است.
تنو پرویوستیت: التهاب محل اتصال تاندون به پریوست می‌باشد.

تظاهرات بالینی بیماران با درد overuse تاندونی
● دردی كه بیمار صبح هنگام بلند شدن از خواب احساس می‌كند و یا دردی كه مدت كمی بعد از ورزش ایجاد شود.
● این درد می‌تواند در زمان استراحت و در ابتدای فعالیت ایجاد شود و با ادامه فعالیت كاهش یابد و هنگامی كه ورزشكار تمرینات گرم كردن خود را آغاز می‌کند، به¬تدریج از بین می‌رود و بعد از این كه ورزشكار تمرینات سرد كردن خود را به اتمام رساند، باز می‌گردد.
● در مراحل اولیه ورزشكار می‌تواند ورزش خود را به پایان برساند و این خود می‌تواند با مراحل ترمیم تداخل كند.
در معاینه‌ بالینی درد موضعی و ضخیم¬شدگی تاندون احساس می‌شود. ممكن است این تورم كاملاً واضح باشد و كرپیتوس لمس شود، اگر چه كرپیتوس معمولاً نشانه تنوسینوویت است.

دکتر علی مظاهری نژاد
متخصص پزشکی ورزشی
هیأت پزشکی ورزشی استان تهران

تاريخ  ارسال:چهارشنبه 12 مهر 1391 - 09:57

کد:9995-1403